Motor planning pathway
Στο περιοδικό Nature Communication διαβάζουμε μία ενδιαφέρουσα έρευνα από τον Chunyu A. Duanκαι τους συνεργάτες του. Από όλη την εξελικτική πορεία, κάθε θηλαστικό οφείλει την επιβίωση, του χάρη στο σχεδιασμό των κινήσεων που εκτελεί βάση των βιωμάτων του. Έτσ
ι λοιπόν χάρη στο σχηματισμό μνήμης μπορεί να επιλέγει τις κινήσεις του (motor planning) έτσι ώστε να εξασφαλίζονται οι κατάλληλες ενέργειες για τη συνέχιση της ζωής.
Τα αποτελέσματα της έρευνας που έγιναν σε ποντίκια, επιβεβαίωσαν το μονοπάτι ανάμεσα σε μία περιοχή του φλοιού (cortex M2) με τον μεσεγκέφαλο (Sc midbrain). Σίγουρα το μονοπάτι αυτό έχουν προετοιμάσει διάφορες φλοιϊκές και υποφλοιϊκές συνάψεις. Ωστόσο δεν παύει να είναι αρκετά ενδιαφέρον..
Σπονδυλοδεσία σε ισθμική σπονδυλολίσθηση – follow up για δευτερογενείς δισκοπάθειες
Στο άρθρο αυτό περιγράφεται η παρακολούθηση 10 ετών σε ανθρώπους με σπονδυλοδεσία, για να διαπιστωθεί η πιθανότητα δευτερογενούς δισκοπάθειας (adjacent segment disease). Στην περίπτωση της ισθμικής σπονδυλολίσθησης τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλύτερα, με λιγότ
ερες υποτροπές. Ένας από τους βασικούς παράγοντες είναι το νεαρό της ηλικίας αυτών των ασθενών, ο αθλητικός συνήθως τρόπος ζωής, καλύτερο γνωστικό επίπεδο, αλλά και λιγότερες συνοσηρότητες.
Σε αντίθεση με τη σπονδυλοδεσία μετά από χρόνια σπονδυλοαρθροπάθεια που χρειάστηκαν revision χειρουργείο το 18%, οι ισθμικές σπονδυλολισθήσεις χρειάστηκαν μόνο 3%. Ωστόσο όσο και αν γίνεται προσπάθεια ομαδοποίησης των αποτελεσμάτων, η παρέμβαση στη σπονδυλική στήλη πρέπει να είναι τελείως προσαρμοσμένη στην κάθε περίπτωση. Επίσης πάντα να συνυπολογίζεται το ρίσκο ενός χειρουργείου με τα αποτελέσματα που αναμένονται.
Ρινική Λιδοκαΐνη για την αντιμετώπισης της ημικρανίας
Η ιδέα της ρινικής οδού για τη λιδοκαΐνη είναι μία μέθοδος που εικαζόταν πως μπορεί άμεσα να μειώσει την ένταση του πόνου στην ημικρανία. Άλλο ένα φάρμακο που δοκιμάστηκε με την ίδια θεώρηση είναι η κοκαΐνη. Το θεωρητικό υπόβαθρο πίσω από αυτή την επιλογή είναι πως ίσως αναισθητοποιούνται νευρώνες γύρω από τις ανατομικές περιοχές του τριδύμου νεύρου (vidian nerve, sphenopalatine ganglion).
Το 2001 γίνεται αντίστοιχη έρευνα που απορρίπτει τη δράση του φαρμάκου αυτού καθώς δε φαίνεται να έχει καμία δράση. Επίσης άλλη μία τέτοια προσπάθεια ανακοινώνεται με ένα RCT στο περιοδικό Annals of Emergency Medicine. Οι Nazire Avcu et al συγκρίνουν τη δράση της λιδοκαϊνης με την απλή ενδοριννική χρήση απλού ορού.
Για μια ακόμη φορά τα αποτελέσματα είναι τραγικά για τη λιδοκαΐνη καθώς δε φαίνεται να έχει διαφορετικά αποτελέσματα από τον ορό, με το μειονέκτημα μάλιστα να προκαλεί και τοπικές αντιδράσεις….
